Cam Kenarı

Işıksız bir kış koynunda 
En çok baharı özlediğimi kimseye diyemem.
Lekesiz , yumuşak , çocuk gözlerinde
Kızgın kumlara bastığımı kimseye söyleyemem.

Benim hikayem içli , sitemkar
Düşmüş melek kadar günahkar
Bir zerrenin hiç olması.
Derinlerimi edemem aşikar.

Benim hikayem cam kenarı
Sadece seyrettim olanları, 
Bulutlar biriktirdim gözüme 
Sırtıma yükledim dağları
Çizgiler çizdi çocuk yüzüme
Yolları içe içe giden zaman.
Solumda sızladı kandil odları
Sallana sallana tüttü sarhoş bir duman.
 
Selam götürüyorum kimseler sorarsa
Selam götürüyorum üstümde kalmasın.
Diyeceğimi iyice belledim soran olursa
Sırtımdan kahırlı dağlarımı kimseler almasın.

Bir mavilik dalgalansın istedim
Günah kiri kanatlarımda 
Üşürsün , dediler. Camları açamadım
Gözüm kaldı kayaların bilediği o keskin rüzgarlarda
Açamadım camları yine de çok üşüdüm bu yollarda.

Geçiyorum sadece olmayın rahatsız 
Hayır,yağmur merak etmiyorum 
Serin,masmavi,asude , dalgasız
Denizlere çıplak ayaklarla koşmayı da 
Hayır, merak etmiyorum!
Kabussuz,duyarsız,tasasız
Yıldızları çatı yapıp uyumayı da.

Geçiyorum sadece ömrümden
Selam götürüyorum üstümde kalmasın
Geçiyorum bileti ezelden kesilmiş serüvenimden
Kaderime razı ya da mahkum,
Asla olmadan memnun,
Dillerim çaresiz suskun
Umudum hake medfun,
Belli ki dilhun,
Dilhun,
Hun…                                                              

Bahar VURAL ŞEKERCİ